Zostałaś mamą. To najważniejsza rola, jaką otrzymałaś od losu. Czujesz się odpowiedzialna za zdrowie, bezpieczeństwo i życie małego człowieka. Musisz przygotować go do samodzielnego życia. Nauczyć tak wiele. Zapełnić pustą kartkę tak, by maluch mógł wyrosnąć na zdolnego i mądrego człowieka. Bo przecież innej opcji nie bierzesz pod uwagę.
Tymczasem okazuje się, że tak mało wiesz. Jeszcze mniej umiesz. Z każdym dniem czujesz się bardziej zagubiona i zwyczajnie głupia. Dziecko zadaje pytanie, patrzy na ciebie tymi swoimi pięknymi oczkami w oczekiwaniu na odpowiedź, a ty milczysz.
Nosz, dlaczego niebo jest niebieskie a trawa zielona? A dlaczego nie może być pomarańczowa? No właśnie dlaczego?
A gdzie chowają się gwiazdy, gdy jest dzień? Czemu księżyc widać czasem za dnia? Po co jest noc? Czy niebo jest wyżej od kosmosu?
Dlaczego babcia ma zmarszczki? Skąd się biorą sny? Czemu tacie rosną włosy na brodzie a tobie nie?
Tych pytań jest wiele. Zazwyczaj dziecko napada cię nagle, bez przygotowania, pyta i chce odpowiedzi. Już. Nie za chwilę, teraz. Nie wiesz? Jak to mamo, nie wiesz? Przecież jesteś taka mądra. Im dłużej jesteś mamą tym częściej łapiesz się na tym, że nie znasz nazw zwierząt. Nie kojarzysz roślin. No tak, to jest róża, a tamten niebieski… no wiedziałaś przecież… I kolejne „dlaczego?”. Dlatego! – Masz ochotę krzyczeć. Szukasz argumentów, wspomagasz się wujkiem google, gdy maluchy śpią. Nie znajdujesz na wszystko odpowiedzi. Twój autorytet jest zagrożony. Poważnie zagrożony.
A tak naprawdę, spróbujmy nauczyć dziecko, że nie na wszystkie pytania musimy znać odowiedzi. I że to całkiem normalne, że czasem czegoś się nie wie. Poszukajmy wskazówek do prawdy razem. Nie musimy przecież znać encyklopedii na pamięć, by być fajną mamą. Mamą mądrą w oczach dziecka. Bo mądra mama nie wie wszystkiego, ale szuka odpowiedzi.
